janideps

آورده‌اند که دراجی(کبک انجیر) در جنگلی لانه داشت. چند روزی به لانه‌ی خود بر نگشت. 

 

خرگوشی لانه‌ی او را تسخیر کرد. دراج بازگشت و آن پیش‌آمد را دید.

 

 گفت: از خانه‌‌ی من بیرون شو! خرگوش گفت: اگر حقی داری ، ثابت کن! 

 

دراج گفت:  در این نزدیکی  بر لب آبگیر، گربه‌ی پارسایی زندگی می‌کند که همیشه به عبادت است و قوت او آب و گیاه است.

 دادگرتر از او نمی یابی.

 بیا نزد او رویم تا کار ما را راست کند.

 

پس به سوی گربه شدند. 

گربه تا آن‌ها را دید، برخاست و به عبادت مشغول شد.

 خرگوش از این کار او سخت در شگفت‌ شد، اما سخنی نگفت . 

 

چون گربه از عبادت فارغ شد، خرگوش از او خوست میان وی و دراج داوری کند. 

 

گربه چون سخن هر یک را  بشنید، گفت : پیری مرا ناتوان کرده‌ و چشم و گوشم را از کار انداخته است. 

 

نزدیک ‌تر آیید و سخن بلندتر گویید تا بدانم چه می‌ گویید. 

 

سپس از آن‌ها خواست تا برای جهانی دیگر با کردار نیک برای خود ره‌ توشه‌ بسازند و هرگز کسی را نیازارند و به مال دنیا چشم ندوزند. 

 

خرگوش و دراج شیفته‌ به سخن گربه دل سپرده بودند که گربه ناگاه با یک یورش هر دو را بگرفت و بکشت. 

#کلیله_و_دمنه